مدل معادلات ساختاریِ ارتباط میان ساختار سازمانی و توانمندسازی روانشناختی کارکنان (شاهد تجربی: اداره آموزش و پرورش شهرستان بابلسر و بهنمیر)

توانمندسازی به معنای آماده کردن کارکنانی است که به اندازة کافی دارای استقلال باشند، و به آن­ها اجازه می­دهد تا بتوانند موقعیت­های مسئله­ای پیش­بینی نشده از قبیل شکایات را حل نمایند. توانمندسازی روانی یکی از عواملی است که بیش­ترین تاثیر را بر موفقیت، رشد اقتصادی و بهره­وری سازمان­ها و بنگاه­ها دارد، و از جهتی یکی از مولفه­های مهم در جهت توانمندسازی کارکنان در داخل سازمان، ساختار سازمانی مناسب است. هدف اصلی این تحقیق بررسی رابطه میان ساختار سازمانی و توانمندسازی روانی کارکنان است. جامعه آماری این پژوهش، 113 نفر از کارکنان اداره آموزش و پرورش شهرستان بابلسر و بهنمیر می­باشند، که برای نمونه­گیری آن از روش سرشماری استفاده شد، هم­چنین برای جمع­آوری اطلاعات از پرسشنامه بهره گرفته، و در نهایت 102 پرسشنامه پس از تکمیل و بازنگری مورد بررسی قرار گرفت، و تجزیه و تحلیل داده­ها نیز بوسیله نرم­افزارهای spss و lisrel انجام شده است. یافته­­ها نشان می­دهد میان ساختار سازمانی و توانمندسازی رابطه منفی و معنی­داری وجود دارد. هم­چنین میان مولفه­های ساختار سازمانی و توانمندسازی، ارتباط منفی و معنی­داری وجود دارد. امروزه سازمان­ها برای بهبود عملکرد و اثربخشی نیازمند به کارکنان توانمند هستند تا به اهداف خود در جهت رشد و بهره­وری برسند، از این رو، وظایفة اصلی سازمان­ها باید حرکت و توجه بیش­تر به سمت توانمندسازی بیش­تر در کارکنان و ایجاد ساختاری مناسب برای توسعه آن باشد.